Dude, where's my camel?

Na een zeer korte nacht (Rianne had namelijk een erg grappige discussie met de Aziz, de zoon van de eigenaar van het Riad in Fez, over homo's etc.) werd onze auto bezorgd en konden we aan de lange tocht naar de woestijn beginnen. Over die rit hebben we dan ook 9 uur gedaan.. best lang als je naa gaat dat het maar 425 km was, mjaa door de bergen kun je nou eenmaal niet harder.
Gelukkig was het wel een erg mooie rit, waardoor die 9 uur totaal niet erg was!! Toch was de weg niet het mooiste moment van de dag dit was namelijk de eerste politiecontrole, waar ik het politieteken verkeerd begreep, oftewel het negeren van een stopteken.. dus bij de volgende controle moest ik stoppen met de mededeling dat ik een stopteken genegeerd had.. waarop de man zelf moest lachen om dat hij ook wel wist dat ik het niet expres gedaan had!
En we zijn maar twee keer verkeerd gereden, wat overigens ook de enigste twee keer was die we verkeerd konden rijden..

Eind van de middag kwamen we dan ook in de woestijn aan en onze eerste indruk was dan ook: HEEEET!!

En om nog meer hitte op te zoeken zijn we de volgende dag met Hasan de chauffeur in een 4x4 de woestijn in gegaan. In de woestijn hebben we berber dorpjes gezien, oasissen, fatamorgana's en de oom van Hassan die zijn kameel kwijt was en deze in de woestijn op z'n brommer aan het zoeken was.
Hoe verder we de woestijn in kwamen, hoe losser het zand werd, hoe vaker we vast kwamen te zitten en hoe vaker de auto af sloeg. Hasan snapte duidelijk niet dat dit laatste makkelijk voorkomen had kunnen worden door simpelweg even de koppeling in te duwen.
Een keer zaten we zo vast dat meneer zn tulband af moest doen om ons uit te graven.. en probeer dan maar eens niet te lachen.. zeker als ie vervolgens dan ook nog eens over zijn eigen tulband rijd..
Begin van de avond werden we bij de plek gedropt vanuit waar we met kamelen verder gingen. Nooit geweten dat zo'n beest zo ongemakkelijk zat. Na twee uur stapten we dan ook met complete 0-benen van de kameel af.. maar toen was de vraag: waar gaan we slapen? even dachten we allemaal dat ergens in een van de zakken een tent verstopt zat die we nog op moesten zetten, maar gelukkig zagen we een heuvel verder al een aantal tenten staan! Voordat de zon onderging hebben we nog even gesandboard en van de heuvels af gegleden om vervolgens te genieten van de zonsondergang en de prachtige sterrenhemel.. en geloof het of niet je ziet hier constant vallende sterren :)!

Toch is wakker worden en slapen in de woestijn iets minder relaxt.. slapen gaat eigenlijk niet en je wordt dan ook helemaal onder het zand wakker.. maar in alle vroegte hebben we wel genoten van een prachtige zonsopkomst of nja hoeveel we ervan konden zien door de zandstorm.

En ja hoor daar waren de kamelen weer, de o-benen waren nog niet eens rechtgetrokken of we mochten er alweer op. toch hebben we wel gelachen onderweg.. zo viel Rianne er bijna af in een onoplettend moment, kwijlde mijn kameel haar ook nog eens onder en kreeg ik kramp in mn heupen waardoor ik bij eenkomst niet alleen o-benen had, maar gewoon ineens 85 jaar oud was.

liefs,
Rianne en Marloes