Cordóba & Puerto Iguazu

Na weer een busrit van 11 uur kwamen we vroeg in de ochtend aan in Cordoba, alleen een klein probleem.. we waren in alle haast de naam en het adres van het hostel vergeten op te schrijven en in de op een na grootste stad van Argentinië kom je dan niet zo heel ver. Maar gelukkig na een smsje naar pap hadden we het adres en de naam snel te pakken en werd hij dus benoemd tot held van de dag. Het hostel bleek gelukkig vrij dichtbij het bus station, dus we waren er zo! Na een heerlijke warme douche, want die kun je wel gebruiken na zo'n lange busrit in je kleren geslapen te hebben, zijn we door het centrum gaan lopen. Allereerst kwamen we bij een park uit vanuit waar je een prachtig uitzicht op de stad had en vanuit daar was het plan om naar het centrum te lopen, maar de Argentijnse kaarten blijven een probleem.. het lijkt gewoon echt alsof er meer straten op staan dan er werkelijk zijn en ze op de kaart een andere kant op gaan.. En nee dit keer hadden we niet aan de wijn gezeten. Gelukkig was er een helpvolle vrouw die ons met wat handen en voeten werk de goede kant op wees. Ze moest dezelfde kant op dus liep een stuk met ons mee wat leidde tot een nogal moeizaam gesprek in het Spaans, want met mijn beetje Spaans kom ik niet zo ver.
Soms schaam ik me wel een beetje dat ik in hun land ben en de taal zo slecht spreek dat ik geen normaal gesprek met ze kan voeren.
De weg richting het park was prachtig en ik moet eerlijk toegeven dat ik Cordóba zoveel meer sfeer vind hebben als Buenos Aires en bovendien is het hier een stuk lekkerder weer. In het centrum vond ik een wel heel bijzondere straat namelijk de 27 april straat, wat natuurlijk de allermooiste straat van de stad is haha. Onze grote missie in het centrum was het werkend maken van Anne's simkaart.. ze kan namelijk wel bellen en sms-en naar het buitenland, maar niet gebeld of gesmst worden. Maar leg dat maar eens uit aan iemand die geen woord engels spreekt. Uiteindelijk begrepen ze ons, maar natuurlijk wisten ze niet hoe ze dit op konden lossen en zouden het door mailen naar het hoofdkantoor die het zou oplossen.. je snapt natuurlijk ook wel dat dit nooit gebeurd is. Vandaar dat ik deze maanden geen andere simkaart heb dan mijn Nederlandse.
Zonder dat we het gepland hadden, waren we eigenlijk de gehele dag weer in de weer geweest en was ik helemaal gesloopt. Maar in Argentinië is elke dag een feestje.. alleen ik kon gewoon echt niet meer.. teveel nachtbussen, feestjes en veels te weinig slaap. En bovendien was ik nog steeds niet helemaal beter.. dus niemand die mijn van mijn chill-in-m'n-joggingbroek avond af kon praten. En tot mijn grote vreudge hadden we sinds het eerst in tijden ook nog eens een bed die je echt een bed kon noemen.. geen voelbare lattenbodem en een kussen wat ook echt een kussen te noemen is. Zo lekker had ik in tijden niet geslapen.. om de volgende dag ook nog is wakker te worden en een strak blauwe lucht te zien. Het zomerjurkje kon dus weer aan en we hebben die dag dan ook lekker in het park gelegen. En volgens mij had half Cordóba hetzelfde idee want het was behoorlijk druk. Die avond zijn we naar de bekende avond mark geweest in Barrio Guemes. Een leuke markt bij het water waar ze allerlei kunstzinnige dingen verkopen en bovendien ook erg lekker eten.
Die avond hadden we met Romina en Maria afgesproken, twee meisjes uit m'n dorm in Buenos Aires. Ze hadden ons uitgenodigd voor een feestje van een van hun vriendinnen. En tegen een feestje zeggen we natuurlijk geen nee. Alleen kwamen we er veels te laat achter dat zijn mijn smsjes niet ontving en dat ik haar niet kon bellen. Hetzelfde gezeik dus met de simkaart. Gelukkig was er een telefooncel op de hoek en konden we haar alsnog bereiken. Alleen toen kwam probleem twee.. we hadden al onze was met de was service van het hostel meegegeven en het had die ochtend al terug moeten zijn, maar om 8 uur 's avonds was het er nog niet.. en half 10 nog niet. Dus langer wachten kon niet want we hadden afgesproken om 10 uur bij Romina te zijn. Helaas had ik echt al mijn kleren in de was.. dus in m'n bikini, een jurkje van Anne en de legging waar ik in geslapen had in de bus vertrokken we die avond iets te laat naar het appartement van Romina. Waar we haar hyperactieve hond Nelson en broer ontmoette. Evenlater ontmoette we ook Laura het meisje van het feeste. Met z'n 4e vertrokken we naar de bar waar we Maria en de rest ontmoette en het feestje kon beginnen.
Wat overigens wel heel grappig is, is dat waar wij in Nederland kennis maken door elkaar de hand te schudden doen ze dat hier door middel van een kus op de wang.
Bij de bar bleek er iets mis te zijn gegaan met de reservering van de tafel waardoor we lang, heel lang moesten wachten op een tafel. Anne en ik waren heel blij dat we op de markt al iets gegeten hadden, want om om 2 uur s'nachts pas avond te eten is echt te laat voor mij.. Het was super gezellig en vooral ook lachwekkend door de taal verschillen, maar doordat zij allemaal zo lang moesten wachten op hun eten en we eigenlijk tegen 4e pas uitgegeten waren is een echt feestje nooit van de grond gekomen.. want iedereen was helemaal kapot tegen die tijd. Toch was het echt een top avond, omdat het natuurlijk veel leuker is om met locals uit te gaan dan met andere backpackers..omdat je op die manier op totaal andere plekken terecht komt.

De volgende dag stond ons weer een erg leuke busrit te wachten, namelijk die van 22 uur naar Puerto Iguazu. En nee ik ga niet op een rare kriskras manier door het land.. de afstanden zijn hier gewoon inmens. En nee we hadden geen luxe bus, maar een gewone bus.. en het gekke is ik heb een stuk beter geslapen in deze bus dan die luxe.
Het eerste wat ik dacht die ochtend was wat een compleet andere wereld dit was. Het leek wel alsof we in een compleet ander land beland waren.. veel tropischer. En bij het uitstappen bleken de temperaturen ook nog eens flink tropisch te zijn, heerlijk.
En zoals het spreekwoord zegt een ezel stoot zich nooit twee keer aan dezelfde steen.. nou deze ezels wel.. we waren namelijk weer vergeten het adres op te schrijven. Maar we hadden het geluk dat Puerto Iguazu niet zo groot is en dat het dichtbij het busstation was.
Die middag hebben we een bus gepakt naar de Iguazu watervallen. Gelukkig brengt een bus je binnen 20 minuten naar de watervallen.. dus geen lange busrit voor ons dit keer. Vervolgens kun je na een korte wandeling met een klein treintje uitstappen bij welke wandeling je maar wilt. We besloten als eerste de trein naar het einde te pakken, naar de Devils trought. Als je daar aankomt hoor je nog helemaal niks van de watervallen en eigenlijk begin je pas iets te horen als je halverwege de bruggen bent. Maar zien doe je nog niks.. en dan ineens is daar de inmense waterval en kun je niks anders uitbrengen als WAUW. Het is namelijk echt betoverd mooi! Je kunt er ook echt naar blijven staren en staren.
Onderweg terug naar de trein zagen we nog allerlei schildpadden en kleurrijke vogels. In de trein naar de andere routes ontmoette we 3 Engelse jongens en omdat we hetzelfde plan hadden hebben we eigenlijk de rest van de dag met hun door gebracht. We pakte de boot naar het eiland om naar dat uitkijkpunt te gaan, maar wat we niet wisten was dat het een hele hoop trappen waren er naar toe en met die temperatuur was dat alles behalve een pretje. De rest van de tochten waren bovenal hilarisch omdat die 3 kerels gewoon echt niet goed wijs waren. Het bewijst maar weer dat je hoe ouder, hoe minder volwassen word.
Alle uitkijk punten en vooral de watervallen waren echt prachtig. Ook de gekke dieren die er rond liepen zorgde voor hilarische momenten aangezien de op stinkdieren lijkende wezens gewoon in een keer verschenen. Net voor sluitingstijd waren we dan ook pas het park uit en in de bus besloten we die avond met z'n alle uit eten te gaan. Gelukkig konden we voor die tijd nog wel ff in bed liggen, want ik was kapot.
Na iets te lang te hebben gerust kwamen we iets te laat in het restaurant aan, waar de heren al het nodige bier op de tafel hadden staan. Wij besloten dus ook maar te beginnen met de wijn en de sfeer zat er vanaf minuut 1 goed in. Eigenlijk hebben de gehele avond in een scheur gelegen en hoe meer wijn er besteld werd, hoe harder er werd gelachen en hoe niet kunnender de onderwerpen werden.
We kregen dan ook blikken van andere tafels wat er in vredesnaam zo grappig kon zijn en we kregen steeds meer obers omdat zij het blijkbaar ook hilarisch vonden dat wij zo'n lol hadden. Om ons nog maar eens meer voer te geven om te lachen besloten ze een enorme 1.5 meter vis om onze tafel neer te leggen om hilarische foto's met ons te maken. Na het eten kregen we allemaal nog shotjes van de zaak. Het personeel had ons ook de naam gegeven van een bar waar we ons feestje voort konden zetten, maar helaas was die gesloten. Gelukkig was de bar daarnaast wel open dus gingen we daar maar naar toe. Ik had geen zin in een kater dus besloot het iets rustiger aan te doen en maar een biertje te bestellen, maar niet veel later stonden er 2 caipirinha's voor m'n neus. En ik weet niet wat diegene had gedaan, maar ze waren niet weg te krijgen. Zo sterk! Dat verklaarde ook waarom een van de mannen al helemaal in zijn eigen wereld een wel heel bijzonder dansje op de dansvloer aan het doen was. We vervolgde met een fout drankspelletje waardoor we wel heel beschamende dingen over vooral de mannen te weten kwamen. Ik kreeg mijn caipirinha's gewoon echt niet weg dus heb de meesten ongemerkt aan m'n buurman gevoerd.. die maar niet snapte hoe ik nog zo nuchter was. Het arme schaap ging dan ook nogal wiebelde de tent uit, waar we overigens echt uitgezet werd omdat het allang sluitingstijd was geweest. Maar oh wat was het een top avond en met buikpijn van het lachen ben ik die avond naar bed gegaan om de volgende dag weer keihard lachend wakker te worden om alle rare onderwerpen van de avond daarvoor.
Gelukkig fris en fruitig op weg naar de grens met Brazilië.. waar ik volgende keer meer over vertel!

xx