Oeps, toch maar weer is een update

Ouders op bezoek!

Oops! Mijn laatste reisverslag is alweer bijna een maand geleden.. de hoogste tijd voor een nieuwe update dus!
Laat ik beginnen op 30 April, ja de dag dat het ook Koninginnedag was, maar natuurlijk ook de dag dat mijn ouders en broertjes aan kwamen.
En ja hoor wie zaten er weer op de verkeerde afslag, verkeerde weg, kwamen in de file en waren er bijna te laat op de luchthaven…
Maar gelukkig duurt alles op zo’n luchthaven toch zo lang en kun je in Afrika rijden als Schumacher, oftewel ik was precies op tijd om mijn ouders op te wachten in de welkomshal.. Wat hebben we een lol gehad daar zeg, hoeveel look-a-likes van me vader ik wel niet voorbij heb zien komen in die 20 minuten dat wij daar gestaan hebben…oftwel de zwarte snor blijkt wereldwijd nog steeds hip te zijn!

Maar na 20 minuten kwam er geen look-a-like door de deur heen zetten, maar m’n echte vader, gevolgd door moeders en m’n broeders. Na het nodige knuffelwerk kon de huurauto op worden gehaald en was het op naar strand, de plek waar ze de eerste dagen zouden verblijven.
De eerste dagen hebben ze Kaapstad en omgeving verkent en vond ik het telkens toch heel raar dat ze echt hier waren en alle plekjes konden zien waar ik ze al over verteld had.
Toch hebben we ook iets gedaan waar ik nog niet aan toegekomen was, namelijk Robben eiland!
Van veel mensen gehoord dat je het wel echt gezien moest hebben, maar dat het niet echt heel bijzonder is.. en die beschrijving klopte ook wel. Je moet het gezien hebben want het hoort nou eenmaal bij een deel van de geschiedenis van Zuid-Afrika, maar eigenlijk stelt het inderdaad niet zoveel voor, grootste deel van het eiland was kaal en leeg en de gevangenis en verblijfplaatsen waren opgeknapt zodat het er allemaal iets te gelikt uitzag.. Als de gids er met de verhalen niet was geweest was het dus helemaal niks, maar nu door de verhalen in de bus en de verhalen van de ex gevangene vond ik het inderdaad meer iets van ‘moet je gezien hebben’.

Na vijfdaagse Kaapstad trip was het voor mij tijd om weer even terug te gaan naar mijn project om daar nog het nodige voor te doen en voor mijn ouders en broertjes was het tijd om de garden route en wat andere plaatsen te gaan ontdekken.
Het ‘nodige te doen’ hield ook onze secret performance in tijdens de show in Bereaville. Gelukkig is onze act tot het laatste moment echt geheim gebleven en was het dus echt een verassing.
Niemand die het verwacht had, 3 blanke meisjes die Gloria Gaynor met i will survive nadeden, inclusief enorm kapsel natuurlijk. Heb nog nooit in mijn leven zoveel geschreeuw, gejuich en alles uit een zaal horen komen.. en Maxie heeft het er nog steeds over.. hoe we haar bijna een hartaanval hebben bezorgt met onze act!
Na het weekend waren me ouders terug van de garden route en bevonden ze zich in Greyton, heel dichtbij dus.
En vandaar stonden er weer een aantal daagjes uit op het programma zoals Hermanus, Stellenbosch, Cape Agulhas/Struisbaai & Bredasdorp, waarvan de laatste 3 voor mij ook nieuw waren.
Ook heb ik mijn kennis door deze uitjes weer vergroot, zo heb ik altijd gedacht dat Kaap de goede hoop toch echt het meest zuidelijkste puntjes was… niet dus, Cape Agulhas!
Wat je in Afrika toch niet al kan leren..

De dag voor vertrek stond het meest geniale uitje op de planning, namelijk mission museum in Genadendal, het museum der musea!
En ik kan wel zeggen, het is nog steeds niet mijn favoriete bezigheid, maar gelukkig gingen we daarna wel iets leuks doen, naar spier! Cheeta’s bekijken.. beetje jammer van de regen, maar dat maakte de cheeta’s wel actief.
Zoals alles hier heel snel gaat, was hun vakantie ook al snel voorbij en voor ik het wist was de laaste dag dus alweer aangebroken.. en dat betekende weer afscheid nemen! Heel raar hoor, zo zie je ze weer twee weken en zo zijn ze weer weg…

Stage update:
Een andere update die mij ook wel belangrijk lijkt is stage, we zijn natuurlijk niet maanden bezig geweest met het optreden.. :)
Maar waar zijn we dan wel mee bezig geweest?
Nou we zijn heel hard bezig geweest om het bestaande ‘bure help bure’ project uit te breiden naar Voorstekraal, een dorpje naast Bereaville waar vrij weinig is..
Na een meeting met de bewoners en een onderzoek naar de wensen en behoeften kwam er een duidelijk punt naar voren: de wens voor een communityhall/ plek voor de jeugd. Want hetgeen waar de bewoners namelijk het meest trost op waren is het talent van de jongeren en dat het zo zonde is dat dit talent geen kans krijgt. En ja wat is er dan beter dan een plek waar de jeugd aan dit talent kan werken en waar eventueel in de toekomst workshops e.d kunnen plaats vinden.

Op naar een locatie, en dus op naar Karolien Bos (haar bijnaam.. ze googele hier namelijk ook), de schreeuwlelijk van de municipalicity, maar wel iemand die je echt te vriend moet houden.. dus de nodige bezoekjes aan haar stonden gepland..
De nodige..oftewel bijna elke dag, want als je in Afrika iets voor mekaar wil krijgen moet je stalken.. of in het geval van toni, omkopen met chips!
Maar na het nodige gestalk was het dan zo ver, er was een locatie genaamd: het witgebouw.
Als je om het gesneuvelde glas en alle gebreken heen kijkt is het een prachtige en vooral grote locatie, helemaal super dus!
De spullen voor het opknappen zijn besteld en als het goed is word er deze week begonnen aan het opknappen, voor ons de taak dus om te gaan denken aan de inrichting.
En dus voor de mensen die geld gedoneerd hebben, hier willen wij het ingezamelde geld in gaan steken, om een mooie plek te creëren voor mensen in Voorstenkraal.

P.s Anja.. er heeft een bruiloft plaatgevonden..

Sien jou later,

Liefs,
Marloes