Laatste week NZ!

Wat heb ik mij een oud wijf gevoeld zeg de ochtend na de Tongariro crossing! Compleet stijf en overal spierpijn stond ik de volgende ochtend op de bus te wachten om naar Waitomo te gaan. Niet nadenkend dat ik natuurlijk spierpijn zou hebben had ik die dag de 'black abyss' gepland in de grotten van Waitomo. Gelukkig was ik niet de enige met flinke spierpijn, dus dat maakte een hoop goed. De tocht begon vrij grappig namelijk met het aantrekken van een 3-delig wetsuit..in de kleedkamer kwam ik erachter dat ik maat s gekregen had.. uhh sinds wanneer zie ik eruit als een maat s?! Na veel moeite had ik me eindelijk in dat wetsuit gewurmd om er vervolgens achter te komen dat ik 'm binnenstebuiten had aangetrokken. Gelukkig met mij iedereen in de vrouwenkleedkamer want we hadden elkaar gewoon nagedaan. Eenmaal in de hele outfit was het tijd voor het echte werk. Na een kort lesje abseilen kon het echte werk beginnen. 40 meter door een gat naar beneden de grot in. Helemaal zelf! Scheet 'm dan ook echt.. ten eerste omdat ik niet van hoogtes hou en ten tweede omdat ik mezelf na zo'n kort lesje totaal niet vertrouwde met de touwen. Maargoed.. ben beneden gekomen.. met trillende handjes en knikkende knieën, wat ben ik toch een watje haha! Daarna werd het kortom echt fantastich.. we werden aan een soort kabelbaan gekoppeld om in het pikkedonker een voor een nog keihard verder naar beneden te gaan. Vervolgens kregen we een tube om vanaf een paar meter naar beneden in het water te springen. Wat je op dat moment niet verwacht is dat het water ijs, maar dan ook ijskoud is (rond de 10 graden) maar de tocht langs de glimwormen maakt alles goed. De gehele binnenkant was namelijk gevuld met lichtgevende worden, net kleine lampjes, zo mooi!
De hoogste tijd voor wat mooie informatie over de glimwormen.. zo is er in de evolutie iets fout gegaan waardoor ze geen mond hebben en dus maar 4 dagen leven.. van deze 4 dagen hebben ze 2 complete dagen seks om zoveel mogelijk baby glimwormpjes te creëren. Na deze 48 sterft het mannetje van uitputting, lekker typisch weer! En van de jongen overleefd maar 10% omdat ze mekaar opvreten. Zeer interessante beetjes dus. Na de tube-tocht in het donker, was het tijd om lopend door het water verder te gaan en sommige stukken te zwemmen. Best irritant als je niet kan zien waar je je voeten neerzet en alles ongelijk is. Aan de andere kant ook vrij hilarisch.. zo dacht ik een keer dat mijn volgende stap net zo ondiep was om vervolgens dus kopje onder te gaan omdat het zo diep was. Ook moesten we door kleine gaten kruipen en van stukken af glijden, net een speeltuin! Maar het echte avontuur kwam op het einde, namelijk 2 watervallen beklimmen. Natuurlijk ook hierbij hadden ze lekker veel vertrouwen in ons dus geen touwen of niks. Gelukkig hielpen ze wel goed door te zeggen waar je je handen en voeten moest plaatsen.. aangezien als je naar beneden viel je ook echt morsdood zou zijn! Het beklimmen van de watervallen was echt gaaf en totaal niet eng, omdat je wel echt goed grip had op de rotsen. Met de tweede waterval klom je naar buiten en zat onze 5-uur durende tocht erop.
Dood en dood op kwam ik die avond dan ook aan in mijn hostel en heb ik die avond en de dag erna eigenlijk niet veel bijzonders meer gedaan dan even lekker uitgerust.

De dag erna ging ik alweer naar Auckland en gelijk na aankomst werd ik opgehaald door Zoe om met nog een paar anderen een ijsje te gaan eten en op het strand te gaan chillen. De volgende dag lekker rondgewandeld in Auckland en tot de conclusie gekomen dat het gewoon een andere grote stad is waar niet veel bijzonders te doen is. Lichtelijk opgelucht was ik dan ook dat de volgende dag mijn bus alweer ging naar Pahia (bay of islands).
In het hostel moesten we allemaal gelijk lachen om de kamer indeling.. ze hadden namelijk een meisjes en een jongens kamer gemaakt! Gelukkig was het gelijk gezellig en met een groep van 11 zijn we die middag dan ook naar het strand gegaan.. volledig gekleed, want ondanks dat de zon schijnt is het geen bikini weer! Die middag hebben we ook de grootste lol gehad om bijnamen, want iedereen moest een bijnaam hebben dat weekend.. Variërend van Kinky Karen tot Andy Shandy en van Pervert Paul tot mijn bijnaam dat weekend Majestic Marloes. Die avond hebben we de rugby wedstrijd Australië- Nieuw Zeeland gekeken.. en ondanks het feit dat Nieuw Zeeland wereld kampioen is verloren ze. Helaas!

De volgende ochtend moesten we er allemaal weer veels te vroeg uit, omdat we naar Cape Reigna gingen, het noordelijkst puntje van Nieuw Zeeland. De eerste stop waren de zandduinen waar een mooi potje sandboarden op ons wachtte. Het was hier echter wel iets anders dan ik gewend was, hier had je namelijk een bodyboard en lag je op je buik terwijl je naar beneden ging. Anders wilde je ook echt niet aangezien je al met meer dan 70km per uur naar beneden knalde.. om vervolgens dus compleet bedenk met zand beneden te komen. En in mijn geval natuurlijk ook nog eens tot 2 keer toe vrij lomp tot stilstand te komen en dus helemaal zand op de meest vreemde plekken terug vind. Maar goed de bus was naderhand dan ook meer zand dan wat anders! De tocht vervolgde naar Cape Reigna zelf, een vuurtoren op het noordelijkste puntje.. wat door veel mensen bezocht wordt na het overlijden van een dierbaren omdat ze geloven dat ze via dit punt hun oversteek naar de andere kant maken. Voor onze buschauffeur was dit volgens mij de reden om eigenlijk de gehele rit de vreselijkste verhalen te vertellen over mensen die op de meest gruwelijke wijze de dood vonden.. en toen we dachten dat het niet erger kom begon 'ie een wel heel raar Maori lied te zingen waar natuurlijk niemand iets van begreep. Overigens zorgde het wel voor een hoop lol in de bus omdat iedereen echt elkaar aankeek van WTF is hier aan de hand? Na Cape Reigna gingen we naar 90 mile beach waar we gewoon met de bus over het strand reden, toch een beetje een raar gevoel! Maar het deed me op sommige stukken een beetje aan Fraser Island denken. Wat overigens wel vies was dat de gids vertelde dat je de schelpdieren zo kon eten waarna de meeste dus de schelpen open braken en de dieren eruit slurpte.. brrr te vies voor woorden gewoon.
Eenmaal terug in Pahia zat iedereen nog steeds onder het zand en besloten we de jacuzzi maar eens uit te gaan proberen. Oftewel met veels te veel mensen in een te kleine en overstromende jacuzzi die overigens niet eens warm was en ook niet bubbelde.. een beetje jammer dus, maar wel hilarisch. Die avond zijn we met z'n alle naar het strand gegaan om vervolgens te eindigen in de kroeg.. echt een topavond gehad.. alleen hadden sommige wel erg diep in het glaasje gekeken.. ik werd namelijk wakker doordat iemand wel erg luidruchtig aan het overgeven was, altijd een prettige manier van wakker worden haha!
Die middag was iedereen dan ook blij dat de bus terug naar Auckland vertrok, want voor sommige was het echt een lijdensweg.. overigens ook in de bus. Lees weer wakker worden van overgeef geluiden. Toch was het echt een gezellig weekend met leuke mensen. Goede afsluiting van mijn trip hier.
Inmiddels is het einde dan ook in zicht en kan ik alleen maar zeggen: wat is mijn tijd in Nieuw Zeeland voorbij gevlogen.. niet normaal!

xx