Eerste daagjes!

Haai, hoe gaan dit?
(haha de taalgids Afrikaans doet wonderen)

Na een lange reis kwamen we dan eindelijk aan in Kaapstad en het warme weer maakte gelijk een hoop goed. We werden warm welkom geheten op de luchthaven om vervolgens met een busje naar ons huis te worden gebracht. Dat was de avond dat ons eerste avontuur begon, namelijk een klapband! Stonden we daar in ‘the middle of nowhere’ met natuurlijk allemaal de nodige kennis over het verwisselen van banden :P. Toen ook nog bleek dat het gereedschap en de reserve band verstoppertje aan het spelen waren, werd het echt een grappige situatie, maar zoals aan veel dingen kwam ook hieraan een goed einde en kwamen we als nog in ons huisje aan!

Over ons huisje gesproken, we hebben echt een heel grappig huis! Voor de mensen die That 70’s show kijken, ons huis kan er zo in! Overal kleedjes, retro printjes, verschillende vloerbedekkingen etc. Toch voelde ik me er niet meteen thuis, er hingen allemaal familie foto’s aan de muur en het rook ook nog echt naar de vorige bewoners, maar naar een flinke schoonmaakbeurt (jaja ik heb schoongemaakt! ) en het ophangen van leuke spulletjes uit Nederland is het al een stuk meer ‘ons huisje’ geworden. (Als we ‘m tenminste terug kunnen vinden).

De dag na aankomst zijn we richting Kaapstad gegaan om een auto te huren, waar ik werd uitgeroepen tot ‘Main driver’, maar of dat een verstandige keuze is geweest :P! Bij het huren van de auto begon ons tweede avontuur namelijk het links rijden! Wat eigenlijk in dit geval meer mijn avontuur werd! Het eerste stuk links rijden ging nog vrij soepel omdat het druk was en je als het ware met de stroming mee ging, maar je raad het al toen werd het rustiger en begon het spookrijden, de verkeerde kant op kijken en het verdwalen!
De weg was een gevaar voor ons, maar boven alles wij waren een gevaar op de weg!

En zoals ze zo mooi zeggen ‘alles went’ begon het links rijden wat meer te wennen na een paar dagen. We waren iets minder een gevaar op de weg en het spookrijden was ook verdwenen, toch bleef er een moeilijk opgave over namelijk: de weg vinden. Het is zo’n ramp! Ik vind alles op elkaar lijken, elke snelweg, elke afslag, alles! En helaas hebben we hier allemaal last van!
We hebben het zelf zo ver geschopt dat de politie ons naar de juiste snelweg heeft gebracht en ons zijn telefoonnummer heeft gegeven mochten we nog niet thuis komen! (waarschijnlijk had hij er net zoveel vertrouwen in als wijzelf).

Ook hebben we onze eerste braai (BBQ) gehad, maar zoals je misschien al verwacht, waren we hiervoor ook niet op tijd (lees 5,5 uur te laat). Wat eigenlijk niet eens meer onder de term ‘fashionably late’ valt.
We zijn zelf verdwaalt geweest in Genadendal, wat toch best bijzonder is, aangezien het een heel klein dorpje is. We hebben werkelijk 3 kwartier naar ons huis gezocht!
Geen overbodige luxe lijkt me dan ook een wegenkaart! (die we overigens nog niet gevonden hebben).

Een paar dagen geleden had ik ook nog het gevoel dat onze auto het wel zou ‘overleven’, maar dat gevoel begint toch langzaam te verdwijnen. Aangezien er al een auto met andere studenten achterop ons gereden is! (maar gelukkig valt de schade mee).
Toch krijg ik af en toe ook het gevoel dat we niet de juiste auto hebben voor de omgeving :P, de meeste straten in ons dorp zijn namelijk onverhard en sommige hellingen zo stijl dat je met de auto echt een ‘aanloop’ moet nemen om erop te komen (als je geluk hebt). Laatst trok de auto het niet meer en kwamen we stil te staan tegenop de helling en moesten we er weer vanaf rollen om opnieuw een ‘aanloop’ te nemen. (Maar of dat helemaal de schuld was van de auto…).

Ook hebben we door Genadendal gelopen, als het waren op verkenningstour. Het was echt heel grappig, voelde me net de koningin! Iedereen zwaait naar je en zegt je vrolijk gedag. Overigens naar onze zwaaitechnieken gekeken is het verschil met Beatrix moeilijk te vinden ;), we zijn echt natuurtalenten!
Moest ook elke keer denken aan de zin uit de film Madagaskar ‘Just smile and wave boys, smile and wave’.
Toch voelde ik me tijdens de wandeling echt een bezienswaardigheid, iedereen wijst, zwaait, roept, maar het grappigste blijft toch wel de vader die tegen zijn zoontje zei “ Hey look! White chicks, wave to them!”.

Tot de volgende keer! Of op zijn Afrikaans: Sien jou later!

Liefs,
Marloes

Leukste quotes van de week:
Zamora:‘heey wat leuk monkey town allemaal aapjes in kleren, oh of zijn het kindjes?
Een andere mooie Quote kwam van Mark (de man die ons van het vliegveld naar Genadendal bracht).
‘Nou laten we de muziek maar lekker hard zetten, als de band dan nog een keer klapt horen we ‘m tenminste niet.

p.s heb een nieuw nummer en adres! +27796176591

George Grey st 59
7234 Genadendal
South Africa

FOTO'S www.fotoalbum.eu/Zamora/a422677