Bushcamp

Brisbane verlaten om naar Noosa te gaan voor het Bushcamp. Het verlaten van Brisbane had voor mij wel een dubbel gevoel, want met het verlaten van Brisbane kwam ook een eind aan het reizen met Outi.. aangezien zij Brisbane ook verlaten heeft, maar dan richting het binnenland om te gaan werken. Toch jammer zo na 3 leuke weken!
Maargoed afgelopen zaterdag ben ik samen met Verena naar Noosa gegaan voor de bushcamp. Met vreselijke tegenzin ging ik er na toe na het lezen van een aantal slechte recensies op internet, maar ach we konden er niet meer onderuit. Eenmaal in Noosa en in het busje van de bushcamp dacht ik echt: waar ben ik in vredesnaam beland? Een man die zo plat en snel plaat dat niemand weet wat ie zegt en een vrouw die haar parkiet (die ze op haar schouders heeft) voor alles en nog wat uitmaakt. Gelukkig waren in het busje nog 2 Nederlandse meisjes waardoor we alle gekke dingen even lekker konden bespreken. Eenmaal in de bossen aangekomen wist ik niet wat ik zag.. er zijn dus een hele hoop mensen die in van die zelf in elkaar geknutselde huisjes in de bossen wonen, omdat ze verslaafd zijn en om die rede dus geen normaal huis kunnen betalen.. heel vreemd kan me dus echt niet voor stellen om daar maanden of zelfs jaren door te brengen aangezien het echt heel primitief is.

De plek waar wij verbleven was ook vrij primitief.. en na het zien van de toilet nam ik me gelijk voor niks meer te drinken de komende dagen om te voorkomen er ook nog maar een keer naar toe te hoeven. De wc is namelijk gewoon een enorm gat in de grond waar ze een toiletpot bovenopgezet hebben en een hutje omheen gebouwd hebben. De geur is niet te harden en met het openen van de toiletbril komen er van alle handen insecten uitgevlogen. Te vies! Gelukkig hadden ze ’s avonds een of andere wierook shit er neer gezet waardoor er bijna geen insecten meer uit kwamen vliegen.
Dus er kon weer gedronken worden!
De bedden van de eerste nacht waren ook een mooi verhaal. Ze hadden een soort hangmatten stapelbed gecreëerd in een grote legertent. En wij hadden de jackpot te pakken. Naast vogels die probeerde een aap te imiteren en andere irritante oergeluiden, hadden we ook iemand in de tent die snurkte alsof z’n leven ervan hing. Ik heb werkelijk nog nooit in mijn leven iemand zo hard horen snurken, zelfs niet jou pap haha!
Compleet gebroken zaten de meeste dan ook in de ‘keuken’ de volgende ochtend… maar lang de tijd om erover te klagen hadden we niet, want de eerste kano-trip ging beginnen.
Alle belangrijke spullen in de ton en hop de kano in. De 5 km richting het grote meer zijn bij ons volgens mij 10 geworden aangezien we echt van de ene naar de andere kant gingen. Eenmaal bij het meer aangekomen keek ik echt mijn ogen uit. Het meer was zo groot dat je onderhand de andere kant niet kon zien. Wat het gekke van het meer was dat het overal maar een meter diep was, waardoor je als je zou willen het gehele meer over zou kunnen lopen. Na onze kano’s op het land geschoven te hebben, in het meer gelegen te hebben en de lokale kroeg bekeken te hebben moesten we echt weer verder. Vanaf het meer kon je ook weer naar een ander riviertje, waar het water door de tee tree bomen zo zwart was dat het als het ware fungeerde als een spiegel. Ook was er in deze rivier een punt waar ze touwen aan bomen hadden geknoopt en een brug hadden gebouwd waar je vanaf kon springen, een hoop water plezier dus. Alleen een beetje jammer dat het water gewoon echt zo ontzettend goor was en stonk.. beetje jammer dat ik vergat m’n mond dicht te doen met m’n bommetje..
Helaas moesten we weer de hele weg terug en we hadden geluk.. we hadden de stroming tegen! Helemaal kapot kwamen we dan ook terug bij het kamp aan.
Wat begon als een hele relaxte avond eindigde in een enorm spectaculaire avond vol dierlijk bezoek.
Zo lag er ineens een enorme python voor de wc’s en wij konden zijn maaltijd aanschouwen. Toch een beetje medelijden met het meisje die dacht ‘huh waar loop ik nou dan tegenaan?!’ en er toen achterkwam dat ze tegen een python aangelopen was haha. Wat de python aan het eten was is nog steeds een raadsel, of een kat of een possum. Maargoed het was hoe dan ook fascinerend om te zien hoe hij dat beest naar binnen aan het werken was en hoe zijn huid oprekte. Terug bij het kampvuur zat er ineens een possum in de boom en in de wc trof ik samen met Marlijn een enorme spin aan. Allemaal erg leuk om te zien als je die nacht in een klein koepeltentje midden in het bos mag slapen. Wat ik wel jammer vond aan het slapen in de tent dat je een yoga matje kreeg om op te slapen, kortom je ligt eigenlijk gewoon op de grond. Nogal oncomfortabel, oftewel de tweede slapenloze nacht was een feit.
Ook die dag gingen we kanoën maar dan richting de andere kant. Gelukkig was het dit keer geen 5 km richting een meer, maar 2. Toch voelde het een stuk verder dan de dag ervoor doordat je armen al pijn doen voordat je begint. Ook dit keer kwamen we bij een zelfde soort meer aan.. die ontzettend ondiep is. Eenmaal de kant bereikt besloten we voor een verkoelende duik te gaan. Helemaal relaxt lagen we allemaal in het water toen Iris in een keer zei: ‘niet om jullie bang te maken, maar er komt een slang jullie kant op gezwommen’. Met de grote van de python in gedachte ben ik samen met Marlijn het water uitgerend alsof iedere stap onze laatste kon zijn om er aan de kant achter te komen dat het om een klein slangetje van zo’n 40 cm ging haha. De rest van de groep stond dan ook nog gewoon in het water en een probeerde de slang zelfs te pakken. Hartstikke dom want later leerde we dat waterslangen de meeste gevaarlijke slangen zijn. Gelukkig was zwemmen in het meer niet het hoofddoel van de dag, want we gingen naar het strand, maar daarvoor moesten we nog wel even 5 km in de brandende zon lopen.. je moet wat over hebben voor het strand! En een verfrissende duik in de zee maakt echt alles weer goed!

Natuurlijk zit er ook weer een terugweg in dit verhaal, wat echt een lijdensweg werd. We hadden wel geluk op de terugweg want we zagen namelijk kangaroes. Echt mooi, want ik had ze nog niet zo dichtbij gezien. De kano terugweg is wel echt het hoogtepunt in de lijdenweg. We kwamen vast te zitten in het ondiepe water om later zo’n tegenwind te hebben dat we niks vooruit kwamen, maar op dezelfde plek bleven hangen. Hilarisch, maar ook een tikkeltje frustrerend.
Na nog een slang bij het kampvuur en nachtje op de grond kwam er de volgende dag een einde aan het kamp. En ik kan zeggen: het was super leuk! Het was echt heel primitief, maar een super leuke ervaring die ik absoluut niet had willen missen!
Aan de andere kant was ik ook wel weer blij om in de bewoonde wereld te zijn en vooral een lekkere douche te kunnen nemen. Die dag heb ik dan ook niet veel meer gedaan dan gerelaxt en met alle mensen van het bushcamp na gelachen om alle dingen, want bijna iedereen zat in hetzelfde hostel.

Vandaag besloot ik samen met Verena en Jannes, een duitse jongen de coastal walk te gaan doen. Een bergachtige wandeling langs de kust. Echt prachtig. Alleen een beetje jammer dat toen we halverwege waren en echt totaal geen kant op konden het echt begon te stortregenen en dit ook niet meer ophield waardoor we echt de afgelopen uren in de stortregen hebben gelopen en ik dus van meer dan de helft van de wandeling weinig van het uitzicht heb kunnen genieten omdat ik alleen maar dacht snel richting een droge plek, maar helaas die kwam pas na veels te veel uren.


xx
p.s voor foto's zie: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.331216373577563.85979.100000676099473&type=3&l=a099b03bea