Fraser, sweeeeet ass!

3 lange, lange dagen in Rainbow beach. Nooit geweten dat een mens zich zo kan vervelen! In een dorpje waar niet veel meer te doen is als naar het strand gaan, is natuurlijk werkelijk geen flikker te doen als het stortregent. Dus toen dag 3 aanbrak en er een einde aan de lijdensweg in Rainbow beach leek te komen.. kwam er het goede nieuws: er komen de hele dag geen bussen i.v.m. de overstromingen in Noosa. Nieuws dat we absoluut niet konden gebruiken aangezien we die middag in Hervey Bay moesten zijn voor de briefing voor Fraser island. Oftewel we moesten en zouden er komen! Er kwam een plan van liften.. een taxi nemen.. een auto huren want ja de Fraser tour was geboekt en we wilde ook echt niet nog een dag in Rainbow doorbrengen. Gelukkig kwam een paar uur later het verlossende woord, er zou een bus komen en we zouden alsnog naar Hervey Bay gaan. Wat een opluchting!

Eenmaal in Hervey Bay bleek dat er pas 6 mensen waren en dat het nog onzeker was of de rest nog zou kunnen komen omdat de bus waar wij in zaten schijnbaar echt een uitzondering was geweest. Maar de tour zou sowieso door gaan! De volgende dag bleken nog een aantal personen Hervey Bay bereikt te hebben, dus met z’n 13e (i.p.v 23) vertrokken we richting Fraser.
Onderweg naar de Ferry regende het alweer, terwijl ik zo had gehoopt dat het mooi weer zou zijn, maar mijn gebeden waren schijnbaar gehoord want eenmaal op de ferry trok de hele lucht open en zagen we na lange tijd weer een blauwe hemel!
Eenmaal in Fraser begon de pret pas echt, scheuren door ’t zand met de 4wd. De eerste uurtjes heb ik dit nog even aan de andere chauffeur in onze auto over gelaten, omdat ik eerst even wilde kijken hoe iemand anders het deed. Maar na de lunch vond ik het de hoogste tijd om achter het stuur te kruipen. Toch een beetje eng in het begin.. zo’n grote jeep.. offroad..en op een meisje na allemaal jongens die volgens mij dachten ‘dit wordt helemaal niks!’
Ook is het in het begin echt wennen om door los zand te rijden, maar al snel wist ik: zo’n speeltje wil ik thuis ook. Want wat is het gaaf om in zo’n beest van een auto door los zand heen te rijden, door bossen heen, over rotsen, door riviertjes en prachtig op het strand te rijden. Ik heb denk ik nog nooit zoveel lol gehad achter het stuur, het is namelijk zo lomp. Ook hebben we echt prachtige dingen gezien die dag en in allemaal verschillende meertjes gezwommen. Zo zijn er meertjes met helder water, maar ook meertjes met pikzwart water.
Einde van de dag gebeurde er iets wat na mijn mening onderhand de geschiedenis boeken in mag, mannen die een vrouw een compliment geven over haar rijstijl. Enthousiast zeiden de mannen aan het einde van de dag tegen mij hoe goed ik die dag had gereden..Ik was dan ook stiekem wel een beetje trots haha toen we tegen het einde van de middag bij het kamp aan kwamen.
Het kamp is trouwens heel grappig.. allemaal tenten in de duinen pal aan het strand, een betere kampeer plek kan je niet hebben. Heerlijk op het strand gerelaxt, al is relaxen misschien niet het juiste woord. Er zijn ’s ochtend en begin van de avond namelijk de meest irritante vliegen ever. Die je met z;n honderden tegelijk belagen en echt heel erg pijnlijk steken. Een beetje vergelijkbaar met een wespensteek. Maar ze zijn langzaam waardoor ze gemakkelijk te vermoorden zijn en dat was dan ook de missie op het strand.. het vermoorden, martelen of gewoon levend begraven van deze irritante wezens.. maar onze missie leek nogal nutteloos aangezien ze echt met miljoenen zijn. Ook kwam er na 1 uur in het kamp te zijn al een dingo langs, een soort wilde hond die erg gevaarlijk is, die er vandoor ging met het eten van iemand die zo stom was geweest dit op de tafel te laten staan.
Die avond hebben we met z’n alle er echt een waar feestje van gemaakt met de meest gekke drankspelletjes, muziek om de avond af te sluiten dansend rond de auto met keiharde muziek. Niemand die je toch hoort op zo’n verlaten plek.

Wel heb ik vandaag gemerkt dat ik geen talent heb voor wildplassen. Het mooiste moment waar ik nu eigenlijk pas om kan lachen was toen ik achter de grote tent wilde plassen en Verena op de uitkijk voor dingo’s stond. Het is namelijk te gevaarlijk om in je eentje rond te lopen. Maar Verena zat niet op te letten en ineens staat er dus een dingo naast me. Niet op een paar meter afstand, maar gewoon echt pal naast me. Daar zit je dan op je hurken met zo’n beest naast je en je kan geen kant op. Muisstil ben ik dan ook maar blijven zitten en de dingo verdween uiteindelijk. Hoe eng ik het had gevonden, zo grappig vond natuurlijk de rest het, want ik heb de rest van de trip dingo grappen moeten aanhoren haha.

De tweede dag brak aan en we werden dan ook echt de tent uitgekookt van de hitte. Niet iedereen was er evengoed aan toe en het toppunt was nog wel Jens. Die het voor elkaar had gekregen in z’n eentje 4 liter Goon naar binnen te gieten en dus in de verste verte niet in staat was een auto te besturen wat betekende dat ik weer mocht rijden, yay!
Na een rustig ritje over het strand, wat voor Jens al een erge lijdensweg was, kwamen we aan bij Eli Creek een ijskoud riviertje waar je heerlijk af kon koelen. Ik heb me hier met een aantal andere dan ook flink vermaakt met een frisbee, nooit geweten dat dat zo leuk kan zijn. Na Eli Creek reden we naar het schipwrak, wat echt een prachtig plaatje vormde met de blauwe lucht en de golven die er doorheen sloegen.
Hierna begon het rijplezier pas echt, lees hele lompe offroad gedeeltes. En toen we dachten dat het toch echt niet lomper kon, werden we to stilstand gebracht voor hoe onze gids het noemde het zwaarste gedeelte. Met de mededeling ‘tja ik ben eerlijk gezegd vergeten wat lucht uit de banden te halen.. dus er is een grote kans dat je hier vast komt te zitten maar scheuren alsof je deze auto gestolen hebt. Lichtelijk onzeker zaten we met z’n alle in de auto te hopen dat we door het stuk heen zouden komen. Met een flinke aanloop scheurde we dan ook plankgas op het gedeelte af en de auto had er echt de grootste moeite heen, maar we haalde het einde zonder vast te komen zitten. Op het einde stond de gids enthousiast op ons te wachten en maakte dan ook een vreugde dansje dat we het gehaald hadden. Stiekem was hij natuurlijk als de dood dat ie moest gaan graven!
Maar de zware rit was ergens goed voor, namelijk de champagne pools. Een door rotsen afgesloten stukje zee waar door het over de rotsen heen slaan van de golven een schuimlaagje achter blijft. Vandaag de naam. De enige plek op Fraser waar je min of meer de zee in kan, aangezien het voor de rest gewoon echt te gevaarlijk is i.v.m. de stroming en het feit dat het er stikt van de haaien. Dus als je al niet aangevallen wordt dan verdrink je wel. En als je hoort dat er afgelopen 2 jaar toch alsnog 6 backpackers op deze manier om het leven zijn gekomen, laat je het wel uit je hoofd.
Helaas zat er in de champagne pools een dodelijke kwal, waardoor eerst niemand van ons erin wilde. Maar toen onze gids, crazy Simon bij wie alles sweeeeet assss was, erin dook en zei dat we dat beest gewoon in de gaten moesten houden, dook iedereen erin en konden we heerlijk genieten van de zee. Toch bleken er naast dodelijke kwalen nog meer kwallen te zitten, maar gelukkig bleef dit mij gespaard. Op de terugweg regen we weer langs het schipwrak en Eli creek en gelukkig was Jens weer boven water en kon hij terug rijden, want ik was werkelijk helemaal gesloopt. Lang heb ik die avond het feesten en de drankspelletjes dan ook niet volgehouden, nooit geweten dat offroad rijden zo vermoeiend kon zijn!

Die nacht heb ik dan ook werkelijk geslapen als een dode baby.. nooit gedacht dat dat mij nog eens zou overkomen liggend op de grond in een tent.
Helaas werden ik die ochtend al weer heel vroeg de tent uit gekookt, maar klagen over het weer.. dat laat ik wel uit mijn hoofd! Die ochtend was Jens er iets beter aan toe, maar toch mocht ik beginnen met rijden. Weer een lekkere lompe rit, richting Lake Mckenzie.. een prachtig meer waar het zand wit is en het water zo blauw. Echt een paradijsje. Wat nog wel het grappige was dat het zand zo fijn is dat je er je sieraden mee kan poetsen, je haar kan wassen, je huid kan schrubben en zelf je tanden mee kan poetsen. Alles geprobeerd en ik kan je zeggen het werkt, alleen is het toch wel ranzig zo met je mond vol zand.
Helaas kwam daarna alweer een einde aan 3 leuke dagen en moesten we weer richting ferry om weer terug richting Hervey Bay te gaan helaas. Toch vonden wij en crazy Simon dat het nog geen tijd was om afscheid te nemen, we waren overigens de leukste groep die hij in tijden had gehad.. dus een etentje en een andere feestje werd gepland voor avond. Het begon als een vrij rustige avond in een restaurant, liep uit tot een enorm feest in het hostel en eindigde in het zwembad die natuurlijk al uren gesloten was. Wat hebben wij een top tijd gehad met z’n alle en misschien was dit wel het leukste tripje die ik tot nu toe gemaakt heb.

Liefs,
Marloes