Bundaberg, airlie & whitsundays!!

Zoveel meegemaakt dat ik gewoon niet weet waar ik moet beginnen, dus laten we maar beginnen bij de dag na het Fraser feest. Geen leuke ochtend.. de meeste van ons lagen er namelijk pas een paar uurtjes in toen er al weer uitgecheckt moest worden.
Voor de meeste stond een busreis van 6 of zelfs 11 voor de boeg.. maar er waren drie slimme mensen in het midden die door hadden dat dat ‘m niet helemaal ging worden. En laat ik nou net een van die drie zijn. Oftewel we gingen naar Bundaberg, dé rumhoofdstad! En nu verwacht je natuurlijk een heel wild verhaal.. maar die komt er niet! Ik voelde me namelijk al slecht, maar de 2 waarmee ik was dachten echt dat het einde nader was.. dus veel verder al rondzwalken en 50 cent ijsjes eten bij de Mc donalds is het niet gekomen. Wat me wel opviel in Bundaberg, dat t net lijkt of het een grote inteelt handel is.. iedereen liep scheef, miste ledenmaten of had gewoon een flinke klap van de molengehad. Of misschien is het gewoon het effect wat overmatig rum gebruik op de mens heeft?! Wie weet..

Maargoed Bundaberg hebben we maar al te graag achter gelaten voor Town 1770. Want de laatste plek waar je in je bikini de zee in mag, ga je natuurlijk niet over slaan. Town 1770 is namelijk de laatste plek waar het veilig is om zonder stingersuit de zee in te gaan.. i.v.m met onze grote vriend de vaak onzichtbare maar dodelijk kwal. Kortom de hele dag met m’n luie reet op het strand gelegen en in de zee gezwommen. De volgende dag had ik me door Verena over laten halen om mee te gaan en een surfles te nemen. Ik kan m’n vorige lesje in Zuid Afrika nog herinneren en talentlozere mensen maak je denk ik maar zelfden mee. Erg getreurd was ik dan ook niet met de melding dat er die dag geen surflessen werden gegeven. Maar Verena wilde zo graag surfen dat we besloten toch maar een bordje te huren en samen met nog 3 andere meisjes het maar op eigen houtje te proberen. En ja hoor sommige plannen zijn gedoemd om te mislukken en zo was ook deze. Eenmaal bij het strand aangekomen vonden we al dat de zee wel erg ruw leek.. en eenmaal in de zee bleek rus nog zacht uitgedrukt. Blijven staan ging al niet laat staan op dat surfbord komen. Maar goed we hebben het toch een aantal keer geprobeerd maar de zee was gewoon echt te ruw. Maar op het moment dat ik de zee uit wilde gaan kwam er echt een enorme golf op ons af en voor ik het wist zag ik Verena en 2 stukken surfplank. Hilarisch.. had dan ook bijna uit de zee gered moeten worden door de strandwacht in zijn veel te strakke speedo omdat ik gewoon bijna verzoop van het lachen. Maar het is natuurlijk niet grappig want daar stonden we dan met een door midden gebroken surfbord. Eenmaal terug bij het hostel was die vent natuurlijk niet erg blij.. een klootzak was het al, maar hoe hij op dat moment tegen Verena deed sloeg echt alles. Hij wist hoe de zee was en hij had ons 5e op dat moment nooit een surfbord mogen verhuren omdat de zee gewoon levensgevaarlijk was, laat staan een bord met al een scheur erin.
Buiten dat had meneer de fout begaan ons niks te laten ondertekenen of borg te laten betalen en tegen Verena de woorden gebruikt ‘je moet zelf maar beslissen hoe je dit wilt oplossen’.
Maargoed de sfeer werd steeds dreigender.. dus toen de receptie een paar uurtjes gesloten was besloot Verena ervandoor te gaan. We waren immers toch al uitgecheckt. Ik zou blijven om onze spullen uit de kluis te halen en zou haar die avond bij de bushalte zien. Toen de receptie weer open ging besloot ik samen met een ander meisje de laptops op te halen en weer lekker verder in de hostel tuin te gaan zitten.. wachtende tot de nachtbus dan eindelijk zou gaan. Na een tijdje verveelde ik me zo dat ik besloot Verena een bezoekje te brengen, die nergens te bekennen was. Wat nogal moeilijk is in zo’n klein dorpje. Eenmaal terug bij het hostel brak de pleures uit. Iemand van het hostel had ontdekt dat er een tas weg was en had de baas gebeld.. die natuurlijk met z’n maffia-blik witheet op z’n foute gele scootertje aan kwam scheuren. Witheet kwam hij dan ook richting onze tafel gestormd om te vragen waar ze was gebleven. Heel rustig vertelde ik dat ik dat niet wist, omdat ik haar natuurlijk ook probeerde te vinden. Natuurlijk kon hij ook wel raden dat ze er vandoor was, maar dat was door zijn dreigementen een hele normale reactie. En ik stond er naar mijn mening gewoon buiten en wilde er dan ook niets mee te maken hebben. Daar was onze withete plofkop het niet mee eens en hij ging toch een ordinair te keer daar tegen mij. Toen hij ook nog een foto van mijn hoofd maakte ben ik echt finaal uit mijn slof geschoten. Ordinair hebben we in die tuin dan ook tegen elkaar staan schreeuwen en schelden. Toen de klootzak ook nog eens mijn tas opsloot en ik dus min of mee gegijzeld werd besloot ik maar dat negeren een betere methode was. Op de vraag of ik mee ging zoeken, of nja vraag.. het was meer een bevel heb ik dan ook maar niet geantwoord en meneer tufde weer weg op z’n scootertje om haar zelf te gaan zoeken. En goh hij kon haar niet vinden. (Gelukkig!!!)
Gelukkig was meneer ook enigszins weer een beetje gekalmeerd, voor hoever dat bij hem mogelijk was en ik kreeg hem gelukkig zover dat we er over konden praten. Hij had eindelijk ingezien dat hij mij in een onmogelijke positie had geplaatst en dat tassen opsluiten, de politie bellen en iemand voor alles en nog wat uitmaken geen zin had. Zeker omdat het naar mijn mening niet mijn schuld is en ik niks op kon lossen aangezien ik bijv. ook haar telefoon op zak had. Ik kreeg excuses en de mededeling dat mij niks te verwijten viel. Toen ik mijn excuses aanbood wilde hij deze niet accepteren aangezien hij mijn reactie terecht vond en ik in mijn volledige recht stond.
Toch voelde ik me naar die middag compleet ongemakkelijk in het hostel en de laatste 5 uur wachten waren dan ook een lijdensweg. Nog nooit zo blij geweest om in een greyhoundbus te zitten en natuurlijk in de bus na te lachen om Verena die zich de hele dag schuilgehouden heeft alsof ze iemand vermoord had haha!

En de geweldige greyhound nachtbus (pfff) bracht ons in Airlie beach.. waar de hitte en benauwdheid je na 9 uur in de koelcel te hebben gezeten een flinke klap in je gezicht geeft. Dus maar snel richting het hostel, inchecken, ontbijten en richting de lagoon. Want waar je niet de zee in mag, is een nepzeetje! En manmanman wat is het twee dagen belachelijk heet geweest. Het was gewoon net of je in een sauna zat. Heb dan ook bijna 2 gehele dagen zuchtend in de lagoon gelegen totdat het afkoelde. Met het schitterende effect dat mijn ogen zwaar geïrriteerd en dus lange tijd sexy rood zijn geweest.
En natuurlijk net de dag dat ik voor 2 dagen ga zeilen op de whitsundays, slaat het weer om. Wakker worden met regen en een donkere hemel.. brengt je niet echt in de stemming om de zee op te gaan. Gelukkig tegen de tijd dat we richting de boot gingen, was de lucht enigsinds op geklaard en begon de sauna zich weer aardig op te warmen. Eenmaal op zee op de boot genaamd Spank me viel het qua hitte gelukkig wel mee en des te verder we op zee kwamen des te meer wolken kwamen er. Lekker op het dek zitten kletsen met iedereen en daar was ineens een hele grote golf die over het dek sloeg. En je raad het al die golf raakte vooral een persoon, genaamd mijzelf. De eerste dag hebben we niet zoveel gedaan omdat we natuurlijk een heel eind moesten zeilen.. dus maar lekker gerelaxt uit genoten van het uitzicht. Slapen was overigens vreselijk.. het waren allemaal soort van stapelbedden in een smalle gang, waar onderhand geen frisse lucht kon komen. Dag twee zijn we na een tijdje zeilen aangekomen bij Whitehaven beach, een mooi wit strand met een prachtig uitkijk punt. Eenmaal op het strand konden we grote roggen en citroenhaaien zien en natuurlijk met onze schitterde stingersuites zwemmen. Terug naar de boot zagen we echt de meeste grote en gore spinnen. Wat is er mis met het kleine Nederlandse huisspinnetje? Eenmaal terug op de boot moest ik wel toegeven dat ik iets meer van whitehaven beach had verwacht. Het was zeker mooi, maar er zijn zoveel mooie stranden hier. (jaajaajaa lekker verwend!) Misschien kwam het ook door het feit dat het gewoon bewolkt was en de kleuren daardoor wat minder goed uitkwamen.
Die middag moesten we gelange tijd door erg ruwe zee varen, waardoor veel mensen inclusief ikzelf echt totaal niet lekker waren. Van het uitzicht en de prachtige zee kan je dan ook echt niet meer genieten als het enige waar je mee bezig bent is: niet kotsen.. niet kotsen! Beneden wilde je dan ook echt niet komen.. de vieze zure lucht die van het toilet kwam was niet te harde en de kapitein herhaalde het nog maar een keer: kotsen doen je maar over de reling!
Gelukkig kwamen we na een tijdje aan bij rustig water waar we heerlijk konden snorkelen. WAUW wat is het great barrier reef prachtig! Maar doordat ik zo misselijk was, was ik telkens wel bang om over de visjes heen te spugen haha. En ik denk dat zelf Elvis- de veels te grote vis dit niet had kunnen waarderen. Na het snorkelen hebben we er een goed feestje van gemaakt op de boot.. waar we met 3 Nederlanders de rest van de boot tijdens de ‘talentjacht’ maar is even trots het tietenlied hebben laten horen met bijbehorende dans. Het feest is tot in de late uurtjes doorgegaan en het feit dat de boot natuurlijk weer lekker aan het wiebelen was en ik van de misselijkheid niet kon slapen, maakte het er de volgende dag niet beter op.
En als je denk dat snorkelen helpt als je je zo ziek voelt, heb je het mis.. Het maakt het naar mijn mening juist erger. Het schijnt ook dat als je zeeziek bent je lichaamstemperatuur stijgt.. en dat verklaarde voor mij waardoor ik naast misselijk het ijs en ijskoud had met m’n stingersuit in water van 28 graden. Op de terugweg naar Airlie beach heb ik eigenlijk dan ook alleen maar geslapen en ben nog nooit zo blij geweest dat iets afgelopen was en dat ik dus weer aan land was. Helaas heb ik de rest van de dag nog op mijn benen staan wiebelen alsof ik nog op de boot was en me overigens zo ook gevoeld. Kortom en schuilt geen schippersvrouw in mij!
Die avond hadden we een after party.. en hoe misselijk en draaierig dan ook, tegen een goed feestje zeg ik natuurlijk geen nee. En een goed feestje werd het, zo goed dat we een officiële waarschuwing kregen. We waren namelijk met z’n alle een vreselijk spel aan het spelen, dat als iemand een muntje in je biertje of gewoon de hele kan gooide.. je die in een keer moest leegdrinken. Hilarisch spel.. maar een bar krijgt hier een enorme boete als mensen dronken zijn, vandaar dat het spel stilgelegd werd. Een andere bar volgde waar we enorm gelachen hebben om jam worstelen. Lees een ordinaire bitchfight in jam op het podium.. Wat een vermaak.
Helaas moest ik de volgende dag er heel vroeg uit om te gaan werken. (schoonmaakbaantje voor 1 dag) En ik ben er dan ook regelrecht uit m’n bed naar toegegaan. Je bent een echte ransbal of je bent het niet! Het werken was top.. geen zwaarwerk.. gewoon beetje ramenlappen en tussendoor heerlijk te eten krijgen om natuurlijk aan het eind van de dag met een goedgevulde portemonnee en buik naar huis te gaan.
Die avond me nog zo voorgenomen niet uit te gaan.. maar mission failed. Om 7 uur kreeg ik het eerste biertje in m’n handen gedrukt.. om me natuurlijk voor te nemen dat dat de laatste was. Eenmaal terug op de kamer om m’n net-uit-bed-kapsel te fixen, omdat ik toch maar besloten had uit te gaan duuwde m’n engelse kamergenoten nog een paar biertjes in m’n handen en kon een goede stapavond beginnen. Het was gelukkig wel een vrij relaxte avond.. eerst uren op het terras gezeten om vervolgens de halve nacht bier te drinken in het park en te kijken naar de vuurspuug en zwaai kunsten van een meisje die zich bij ons had aangesloten.
Veel te laat geworden.. was mijn conclusie de volgende ochtend toen ik net een paar uur in m’n bed lag, maar helaas de bus om 7 uur moest hebben.
Toch verliet ik Airlie beach met een glimlach, want wat heb ik hier een leuke tijd gehad en vooral heeeel veeel toffe mensen leren kennen.

xxx