Laatste weekjes.. dagen en nu uren Australië

Het is tijd.. de hoogste tijd voooooor *tromgeroffel* een nieuw reisverslag! En laat dat nou precies beginnen bij Magnetic Island, waar we kortom ziek, zwak en misselijk aankwamen. Ja al het uitgaan had echt z’n tol geëist op onze inmiddels niet meer zo jonge lichaampjes. En wat een geluk dat we het buspersoneel ter plaatsen de juiste bus kon aanwijzen. Kortom we hebben het hele eiland die middag al gezien met haar verschillende busroutes en vooral erg ‘van alles op de hoogte’ personeel.
Ook al hadden we het hele eiland al per bus gezien, het kan altijd leuker. Dus met nog 2 andere meisjes een scooter gehuurd om het eiland te verkennen. Volgens mij had die man ene of andere sensor die gelijk zag dat ik qua scooters een brokkenpiloot ben.. dus ik kreeg de scooter die meer weg had van een Ikea bouwpakket dan een scooter. Mijn scooter miste namelijk nogal wat schroefjes waardoor je eigenlijk alles uit elkaar kon halen. Maargoed en paar schroefjes meer of minder.. we konden het eiland verkennen. Als vier mongolen hebben we dan ook als een het eiland rondgescheurd en kwamen tot de conclusie dat je in een half uur alles heb gehad. (Een kant van het eiland heeft namelijk maar wegen). Dus de scooters en mijn bouwpakket maar geparkeerd en stukken waar je niet mocht rijden maar per voet ontdekt. Echt prachtige wandelingen gemaakt met uitzicht op zee en allemaal koala’s in de bomen gezien. Maar rondrijden was te leuk om lang op zich te laten wachten dus na al het andere gezien te hebben, zijn we maar gewoon lekker op en neer blijven rijden de hele dag. Want steile bergen beklimmen met een scooter doe je nou eenmaal niet iedere dag. En je raad het al bijna.. mijn scooter was natuurlijk ook in de bergen echt een immens succes. Berg op leek ik wel een oude vrouw op een 25km brommertje omdat dat ding niet vooruit de branden was.. en berg af was het gewoon lomp omdat de remmen ook niet meer waren wat ze ooit geweest waren. Maar we hebben wel een topdag gehad en immens hard gelachen om de gebreken van m’n rode rammelbak.
De volgende dag helaas al weer het relaxte eiland verlaten om naar Mission beach te gaan. Werkelijk net een stap het hostel in gezet en het begon te stortregenen.. niet eventjes.. maar gewoon 2 hele dagen. De straat was niet meer in zicht want die had zich gewoon omgetoverd tot rivier, want zo gaat het hier als het regent. 2 dagen dus helemaal niks anders kunnen doen dan een beetje films kijken en meedoen aan de grote quiz in het hostel. Die we overigens wel met ons team genaamd ‘bend me over and slap me silly’ gewonnen hebben. De dag erna nog steeds regen, met her en der een opklaring.. zoals Meneer Paulusma dat altijd zo mooi zegt. Dus we konden onze kooi weer uit.. Verena en ik besloten dat het dan ook tijd was om een wandeling te gaan maken door het regenwoud en langs het strand. Maar wat wij natuurlijk vergeten waren was de enorme partij regen die gevallen was en dat sommige stukken nogal onbegaanbaar waren. Dus lekker door de modder gesjokt, over ondergelopen stukken gesprongen (wat een geluk die lange benen!) en de aanval van de terror mug maar op een haar na overleefd. Meneer mug vond het namelijk de hoogste tijd om tijdens de wandeling m’n hele gezicht lek te prikken en om de ene of andere reden zwellen mijn muggenbulten de laatste tijd op als pingpongballen. Dus als een waar Vietnamees oorlogsslachtoffer kwam ik terug van de wandeling. Smiddag’s zijn we nog met een busje van het hostel wallybies gaan kijken (kleine kangaroes).. die daar gewoon echt als met z’n honderden tegelijk in een veld staan en ook gewoon bij mensen in de achtertuin zitten. Heel grappig om te zien.
De dag erna was het alweer de hoogste tijd om naar Cairns te gaan, de eindbestemming. En zoals altijd liet de bus weer een paar uur op zich wachten… En in Cairns stuurde dezelfde buschauffeur ons ook nog eens compleet de verkeerde kant op. Kortom met een gebroken rug en compleet bezweet (tropische hitte) kwamen we eindelijk in ons hostel aan. Die ik nu na 8 dagen daar geslapen heb meer weg vind hebben van een mortuarium dan van een hostel. De airco staat er namelijk zo hard dat het net is alsof je in een koelcel ligt de slapen. In Cairns heeft het echt de eerste 4 dagen geregend en ja met regen is er gewoon vrij weinig te doen. Gelukkig hadden we na regendag 1 een tripje open staan, namelijk cape tribulation.. de plek waar het rif het regenwoud ontmoet. De weg er naar toe was echt prachtig.. de zee aan de ene kant en het regenwoud aan de andere kant. Op de ferry zagen we aan de kant echt een enorme krokodil liggen. En mede dankzij die krokodil kreeg ik het nummer Schnappi de hele dag niet meer uit m’n hoofd. Voordat we bij cape tribulation waren hebben we eerst een wandeling gemaakt door het regenwoud en haar watervallen. Ook hebben we hier een 2,5 meter lange python en een Cassowary ( een soort kleurrijke struisvogel) gezien. Bij cape tribulation mochten we eerst het strand niet op, omdat er die ochtend een grote krokodil op het strand lag. Maar meneer had schijnbaar genoeg in de zon gelegen dus was weer terug de zee in gegaan. Gelukkig maar.. maar wel werd ons verteld dat een krokodil op land niet snel genoeg is om je te pakken te krijgen en dat hij na 200 meter uitgeput is. Wat een opluchting.. want ik ook! Die middag hebben we nog een wandeling gemaakt door het regenwoud waar een meisje in onze groep besprongen werd door een iets te groot gegroeide sprinkhaan. Volgens mij hebben ze haar 100 km verder nog kunnen horen schreeuwen. Ook hebben we een boottripje gemaakt over de rivier gevuld met krokodillen en haaien. We hadden er heel veel van verwacht aangezien we op weg al die hele grote krokodil hadden gezien, maar het viel best tegen. We hebben geen grote krokodil meer gezien, wel eentje van een meter en een aantal hele jonge van net een maand oud.
Die avond heb ik m’n eerste St. Patricksday gevierd. Geweldig!! Voor de club die bij ons hostel hoort was een meisje aan het schminken en ik dacht in eerste instantie gewoon aan iets subtiels zoals een klein vlaggetje. Maar ze had nog bij geen een meisje het complete gezicht gedaan.. dusjaa dan maar het complete gezicht.. dus als een mime speler in de kleuren van Ierland kwam ik de stoel uit en Verena later ook. We hebben elkaar dan ook voor een uur niet serieus aan kunnen kijken omdat we er zo om moesten lachen. Omdat je natuurlijk op zo’n avond naar geen betere plek kan gaan dan naar de Ierse pub besloten we daar heen te gaan. Manmanman wat hebben wij ons die avond celebraties gevoeld. De ene na de andere foto haha!
Na nog wat regenachtige dagen was Verena’s laatste dag in Cairns aangebroken en vertrok haar vlucht terug naar Italië. Blijft elke keer weer raar om afscheid te nemen van mensen die je in korte tijd zo goed hebt leren kennen! Inmiddels was ik me zo gaan ergeren aan het weer dat ik de dagen tot mijn vlucht echt aan het aftellen was.. maar toen.. ging de zon schijnen! En niet zomaar.. Bam in een klap 36 graden en was het puffen bij de lagoon geblazen. Op mijn laatste dag in Cairns heb ik mijn laatste tripje gemaakt hier in Australie, namelijk naar het great barrier reef om te gaan duiken en snorkelen. Na een vooral grappige duikbriefing kreeg je te horen in welke groep je zat en dus wanneer je aan de beurt was. Ik zat in groep 6 dus ik had nog meer dan een uur om te snorkelen. Heerlijk warm water en een prachtig uitzicht over het rif en de mooie vissen. Toch wel raar dat het zo ondiep is 50 km buiten de kust. Gelijk was ik blij dat ik toch besloten had een veeels te dure onderwatercamera te huren, want het was het echt waard. Ook de duik was erg leuk, want we hebben 2 schildpadden gezien! Nadat iedereen gedoken had gingen we naar een andere plek waar je voor een tweede duik kon gaan en kon gaan snorkelen. Ik kon helaas geen tweede duik doen, wegens mijn vlucht vandaag. (Er moet dan namelijk 24 uur tussen zitten.) Maar het snorkelen was hier echt prachtig.. super mooi koraal en vissen gezien. Ook zaten er een aantal haaien in het diepe gedeelte rondom de boot, die ik helaas natuurlijk weer gemist heb. Nee dit zijn geen gevaarlijke haaien maar rif haaien, die bang zijn voor mensen.
Die avond heb ik samen met wat 4 andere meisjes de laatste avond gevierd om vanochtend met schitterende wallen richting de luchthaven te gaan voor mijn vlucht naar Sydney. Inmiddels zit ik op de luchthaven in Sydney waar ik begonnen ben aan 15 uur wachten.. Zometeen dus maar eens een mooie stoel zoeken om in te slapen en langzaam afscheid te nemen van Australië waar ik het de afgelopen maandjes top heb gehad!
xx