Ice ice baby!

Op een mooie zonnige dag in het land der 40 miljoen schapen vertrok de bus in alle vroegte naar Lake Mahinapua, maar natuurlijk niet zonder een wandeling te hebben gemaakt naar de zee-leeuw kolonie en het bekijken van een killertree. Want hier zijn geen enge beesten, maar bomen. Er groeit dus gewoon een boom aan twee zijden van een andere boom om vervolgens de 100 jaar te spenderen aan het wurgen van de andere boom. Fascinerend!
Maargoed we waren niet zomaar in Lake Mahinapua, we waren er voor het themafeest van die avond namelijk easter bunny bin bag. Vraag me niet wie met dat vreselijke thema is gekomen.. Verkleed als bij, konijn, vuilniszak en snorremans vertrokken we die avond naar het feest en zagen we dat sommige mensen echt heel veel werk van zich zelf hadden gemaakt. Nu verwacht je natuurlijk wilde verhalen van het feest, maar het was echt een saai feest in een stinkende bar.
Fris en fruitig vertrokken we de volgende dag dan ook naar Franz Joseph. Een mooi klein dorpje met uitzicht op de gletsjer. Die middag hebben we gekanood met uitzicht op de bergen, de gletsjers en heeel veel water. Ik zat achterin dus de stuurpedalen waren voor mij en ik moet je zeggen het is zoveel makkelijker om de richting te bepalen met je voeten! Alleen waren de ondiepe en hele smalle gedeeltes wel een uitdaging.
De volgende dag was het tijd voor de gletsjer hike. Zware schoenen aan spikes in de tas en gaan met die banaan. Het eerste gedeelte van de wandeling was naar de gletsjer toe dus waren de spikes nog niet nodig, maar ik weet niet wat ze in m’n schoenen hadden gestopt maar die dingen waren lood en lood zwaar en met spikes natuurlijk nog veel zwaarder. Eenmaal bij de voet van de gletsjer aangekomen gingen de spikes aan en kon het echte werk beginnen. Het eerste gedeelte was over een soort ijsbrug heen, waar je het water onder het ijs hoorde stromen. En op sommige plaatsen ook kon zien. En wie laat er natuurlijk haar camera in de eerste de beste diepe modderplas vallen.. ja ik! Maar ik ken mezelf inmiddels al langer als vandaag dus met de nieuwe camera had ik een goed hoesje gekocht.. die schijnbaar dus waterdicht was. Kortom de camera leeft nog! Ook kwamen we het eerste gedeelte een aantal ijsgrotten tegen, heel bijzonder… alleen is erin staan niet echt relaxt aangezien je kletsnat wordt van het smeltende ijs. Verderop moesten we door allemaal smalle ijsgrotten en gangetjes heen en met smal bedoel ik echt smal. Je moest je er echt door heen wurmen en sommige waren ook best lang waardoor het enige wat je zag en voelde om je heen ijs was. Hilarisch was dan ook dan sommige mensen iets te breed waren voor de gangen en vast kwamen te zitten haha! Hoe verder je op de gletsjer kwam, hoe groter hij werd en mensen in de verte veranderde dan ook in stipjes. Het was dan ook een flinke klim naar het eindpunt, maar wel een hele leuke waar je jezelf ook omhoog moest trekken met touwen, langs ijsafgronden liep etc. Echt het leukste en vooral ook mooiste wat ik tot nu toe heb gedaan.
Alleen na deze wandeling echt HAAT aan diegene die de digitale camera naar China bracht. Wij hadden namelijk 3 chinezen in de groep, met elk zo’n 3 camera’s, spraken geen engels, luisterde niet naar de gids en waren alleen bezig met foto’s maken.. dus elke keer als je opkeek had je een lens in je gezicht. Omdat we iets te lang bij het eindpunt waren gebleven was de regel.. geen foto’s op de terugweg want we moesten terug zijn voordat de zon ondergaat. Maar natuurlijk luisterde ze weer niet en moesten we telkens op hun wachten. Onze gids vertelde dan ook dat hij door de jaren heen een gewoon geduld en een chinees geduld heeft opgebouwd. Een eindeloooooos geduld. Maar dat geduld verloor hij toen we op de terug weg. Hij had namelijk al 10 keer gezegd geen foto’s en we waren een van de chinezen weer kwijt en zagen hem zo’n 5 meter verder nog steeds druk in de weer met z’n foto camera. En zo ging het de rest van de wandeling door tot eigenlijk de hele groep tegen ze in ging hoe onbeschoft ze waren!
Op de terugweg merkte we ook pas wat een eind we op de heenweg hadden afgelegd en leek er dan ook geen eind aan te komen. En mijn voeten gingen met de stap meer pijn doen. Maar aan alles komt een eind en ik ben dan ook nog nooit zo blij geweest om een paar schoenen uit te doen. Alleen deden m’n voeten daarna in de slippers nog net zoveel pijn als in de schoenen. Toch een beetje jammer.
Maar diezelfde avond hadden we gratis toegang tot de gletsjer pools. Een spa met allerlei verschillende baden waar onze vermoeide lichamen lekker tot rust konden komen.
De volgende dag was het alweer tijd om Franz Joseph te verlaten en naar Wanaka te gaan. Onze eerste stop die dag was lake Matheson vanuit waar je een prachtig uitzicht had op Mount Cook en de Fox gletsjer. De meeste rivieren hier weerspiegelen namelijk alles wat echt prachtige plaatsjes oplevert. Verder zijn we die dag nog gestopt bij Ship Creek waar je als je geluk had de kleinste dolfijn ter wereld kon zien, maar onze chauffeur zei er wel bij dat hij ze pas 8 keer in de afgelopen 5 jaar had gezien. Maar we hadden echt super veel geluk, want er waren wel 6 dolfijnen vrolijk rond aan het springen. Alleen een beetje jammer van alle zandvliegen die je echt terroriseerde waardoor echt genieten van het uitzicht moeilijk was. Ook hebben we de blue pools gezien, jaja erg blauw water en lake Wanaka en lake Hawea met beide ook weer een mooie weerspiegeling van de bergen. Hoe vaak je het ook ziet.. het blijft genieten.
Die middag hebben we weer een wandeling gemaakt door het dorp, of zoals wij het graag noemen: cruise. Een erg mooi dorp omringt door bergen en gelegen aan een groot meer. En Shania Twain leeft hier! Die avond gingen we ook weer met z'n viertjes naar een restaurant waarvan de schoonbroer van zoe bevriend was met de eigenaar en ze had hem beloofd om hoi te gaan zeggen. Alleen hadden we ons een beetje verkeken op de afstand en dan alles hier natuurlijk bergachtig is, waardoor we compleet gesloopt aankwamen.. maar de lekker mojito’s maakte een hoop goed. En terug kregen we gelukkig een lift naar huis.. want dezelfde afstand terug dat trokken we toch allemaal echt niet!
xxx